Test: Kia Picanto – Genereus voor zo’n kleintje

De Kia Picanto wist bij ons 15.000 klanten te overtuigen in de 12 jaar dat hij bij ons op de markt is. In zekere zin een succes dus. Dat heeft hij deels aan zijn stijl te danken die in de smaak valt, maar vooral door zijn erg strakke prijs. Het hoeft niet te verbazen dat we bij de nieuwe Picanto dan ook vooral een design opmerken dat zachtjes evolueert en dat wat meer spierkracht aan het lijnenspel geeft. Het radiatorrooster is wat breder opengetrokken om meer présence uit te stralen in het straatbeeld, terwijl de velgmaat toeneemt tot 16-duim. Dat schenkt de auto een frisser voorkomen.

Luxe-uitrusting

Zoals steeds is de kleine Picanto erg pragmatisch en biedt hij al van bij de basisversie een stevig uitrustingspakket aan. Voor de Lounge (vanaf 10.840 euro) krijg je al elektrisch bediende ruiten, centrale vergrendeling, zes airbags en automatische geregelde lichten. Da’s al een flinke boterham. Wel moet je grijpen naar de duurdere afwerkingsniveaus naarmate je meer snufjes wil, individueel beschikbare opties zijn er nauwelijks.

Wie opteert voor de GT-Line, de hipste, krijgt naast een ietwat opzichtige sportieve bodykit ook een achteruitrijcamera, verwarmde stoelen en stuur, een multimediasysteem met een zevenduims aanraakscherm en noodremhulp in de stad. En dat allemaal voor slechts 16.000 euro. Daar komt nog bij dat de Kia Picanto beter bedeeld is qua binnenruimte dan een groot deel van zijn concurrenten. Zo is zijn koffer (255 tot 1.010 liter) bij de ruimste in zijn klasse. Ook de passagiers zitten goed, al wordt het vanaf 1,75 meter wat benepen op de achterbank. We kunnen ook alleen maar hulde brengen aan de afwerkingskwaliteit en de gekozen materialen voor het interieur. Daarmee staat Kia op dezelfde hoogte als concurrenten die hun speeltje Premium-allures aanmeten.

Verfijnd, in en buiten de stad

De nieuwe Kia Picanto mag een nieuw platform gebruiken voor de Hyundai-Kia-groep. Dat is liefst 26 kilogram lichter, en levert zo een belangrijke bijdrage om het gewicht op 953 kilogram af te kloppen. Tegelijk is de koetswerkstijfheid met 32 procent toegenomen. De twee motoren, een 1.0 driecilinder met 67 pk en een 1.2 viercilinder met 84 pk, hebben dus weinig moeite met dit ‘pluisje’ in zijn favoriete speelterrein: de stad en de voorsteden. Hij herneemt levendig, waardoor je zonder problemen de verkeersstroom kan induiken. De draaicirkel is met 9,4 meter een echte troef bij de manoeuvres.

De 1.2 beschikt over meer trekkracht (124 Nm), en is de betere keuze voor wie ook ver buiten de stadsmuren komt met zijn Picanto. De eerste durft een gebrek aan ademkracht etaleren eens buiten de stad. Allebei kunnen ze aan een automatische vijftrapsversnellingsbak worden gehangen, die er lange versnellingen op nahoudt waardoor je bij een inhaalmanoeuvre zelf moet terugschakelen. Maar het blijft allemaal erg aanvaardbaar voor wie maar af en toe buiten de stad moet. Bovendien, dit vind je ook bij anderen in zijn categorie. En voor de gehaasten onder ons: er is een 1.0 turbo-blok op komst met 100 pk en 175 Nm, in de komende maanden.