Test: Hyundai i30 – De nieuwe auto van het volk?

Toen de vorige Hyundai i30 op het Autosalon van Frankfurt in 2011 werd voorgesteld, viel die absoluut niet in de smaak bij de toenmalige grote baas van dat Duitse merk dat we niet vernoemen. De video van het incident ging viraal. Moest die intussen ex-baas de nieuwe i30 op dezelfde manier onder ogen krijgen nu, hij zou er nachtmerries aan overhouden…

Zoals…

Hij zou eerst en vooral vaststellen dat de Hyundai-designers een ernstiger i30 hebben neergezet, meer een compromiszoeker. Niemand zal voor zijn uiterlijk vallen, maar hij zal evenmin iemand voor het hoofd stoten. Zoals de…

Indien die grote baas vervolgens zou plaatsnemen in de nieuwe i30, zou hij een interieur aantreffen dat over kwaliteitsvolle materialen beschikt, goed afgewerkt is, ergonomisch is en eigenlijk mag worden beschouwd als de evenknie van… jawel, we zijn serieus.

Dan durven we nog niet veronderstellen hoe die man zich zou voelen wanneer hij vaststelt dat de nieuwe i30 over een technologisch arsenaal aan entertainment- en veiligheidssnufjes beschikt (Apple Car Play, Android Auto, smartphone laden via inductie, TomTom Live-diensten, dodehoeksensor, vermoeidheidswaarschuwing, rijvaksensor met actieve stuurcorrectie,…). Wanneer hij dan ook nog eens verneemt dat de meest essentiële van die snufjes tot de standaarduitrusting behoren, dan zie je hem zo verbleken.

Hij zou zich proberen oppeppen door te denken dat zijn auto tenminste een digitaal dashboard kan hebben en dat zijn ernstige indruk vertrouwen wekt bij een publiek, dat weinig boodschap heeft aan zwevende tablets en andere leuke stijldetails. Misschien wel, maar dat neemt niet weg dat de i30 bijna op het zelfde niveau staat als zijn…

Alleen turbo

Op een dag voelt hij zich dan dapper genoeg om een testrit te vragen met de nieuwe i30, kwestie van zich zeker te stellen dat zijn auto toch nog steeds beter is. En om eens goed te lachen, stelt hij dat hij dan graag de atmosferische 1.6 benzine wil rijden. “Maar chef, die hebben alleen turbomotoren”, klinkt dan het antwoord. “Gaat het nog chef? Moet ik wat water halen?”

Eens terug bij zijn positieven, is er slechts één ding dat hem opnieuw wat vertrouwen kan doen terugwinnen. De verhoudingen van de manuele zesbak van de 1.0 turbobenzine driecilinder zijn uit milieuoverwegingen dermate lang, dat ze elke drang naar prestaties op een heuvelachtig testparcours inperken. De 1.6 CRDI met 95 pk, 110 pk of 136 pk kennen we reeds als één van de beste motoren in zijn klasse, dus opnieuw geen goed nieuws voor de chef. En de nieuwe 1.4 turbobenzine met 120 pk dan? OK, die blijkt in de praktijk iets minder goed dan de 1.4 TSI van… nee, nog steeds niet? Toch is die motor soepel en krachtig genoeg om voldoende rijplezier en rijcomfort te garanderen. Maar wat de grote baas echt de das zou omdoen is de 7-DCT dubbelekoppelingsbak – beschikbaar in combinatie met de 1.4 turbo en de 1.6 diesel – die de evenknie is van een DSG. Heeft er al iemand een ambulance gebeld?

Polyvalent

Maar de genadeslag moet nog komen. De i30 rust niet langer op een lui onderstel, dat wel zijn werk deed in gewone omstandigheden maar niet thuis gaf wanneer het tempo werd opgeschroefd. De nieuwe Hyundai i30 blijkt hierdoor in de praktijk zowel comfortabel, rigoureus, efficiënt als veilig. Een Focus of een 308 is hij niet. Maar wel een… u weet het intussen wel hé. Maar dan goedkoper, met vergelijkbare motor en uitrusting.

We hebben net gedaan wat Hyundai de hele voorstelling door deed: het favoriete doel van de nieuwe i30 niet bij naam noemen. Maar Hyundai verwees er wel naar door een slagzinnetje te projecteren tijdens de persvoorstelling dat elke twijfel wegnam: de i30 is ‘The New People’s Car’. Een leuke knipoog en bovendien, niet in het minst gelogen.